سلام من پسری هستم 14 ساله و احساساتی از تقریبا 4 سال پیش با یکی از بچه های کلاسمون دوست شدم و اون اولا زیاد با هم صمیمی نبودیم ولی از دو سال پیش خیلی با هم صمیمی شدیم خیلی طوری که 80 . 90 درصد وقت زنگ تفریحا و یا حتی سر کلاس با هم بودیم و با هم حرف میزدیمبعد که وارد دوره راهنمایی(هفتم)شدیم تو کلاس جدید پیش هم نشستیم ولی حدودا از وسطای اسفند پارسال با هم قهر کردیم و حدود 1 ماه(یکم بیشتر)با هم حرف نمیزدیمبعد که با هم آشتی کردیم من حس کردم با یکی دو نفر دیگه خیلی صمیمی تر از منه با این که من و اون رفیق فابریک(صمیمی) هم بودیم ولی وقتی زنگ تفریح میخوره سریع میره پیش اون شخص سوم تو زنگای تفریح هم هر موقع دیدمش با اون شخص سوم مشغول بگو بخند بودن و اکثر مواقعی که با من حرف میزنه حالت بی حوصله و بی حال به خودش میگیره وقتی من میرم پیشش به نوعی از دستم فرار میکنهحتی یبار قسمش دادم که راست بگه که با اون صمیمی تر از منه ولی گفت نه با تو صمیمی ترم اصلا نسبت به من بی اعتماد شده وقتی یه چیزی(درسی) میپرسه و جوابشو میدم (با اینکه جز نفرات برتر مدرسه ام) ولی حتما باید از اون نفر سوم هم بپرسهمن دوست زیاد دارم ولی با هیشکدومشون صمیمی نیستم(در حد احوال پرسی و اینا) و تنها دوست صمیمیم ایشون هستنو اینم بگم که من گی (همجنس باز یا همنجنس گرا) نیستم و اعتقاد خیلی شدید دارم ولی خب چون احساساتیم و تنها دوست صمیمیم اونه نمیتونم این رفتاراشو تحمل کنمشاید این مشکلم خیلی بچه گانه و ببخشید مسخره بنظر میاد ولی داره بشدت آزارم میده و لطف کنید مشکلمو حل کنید سپاس فراوان
نظرت چیه؟
البته اون رفت با یسری دیگه و من خیلی غصه خوردم ...و هرچی سعی کردم دوباره با من بشه نشد که نشد...تا مدتها مثله الانه تو ناراحت بودم با اینکه دوستایه دیگه داشتم ولی همش دلم برای اون و تلفن حرف زدن باهاش تنگ میشد ولی الان بعنوان خواهر بزرگترت که تجربه ی تورو داشتم بت میگم الان خیلی دوستایه فابریکه دیگه دارم که خیلی برام عزیزن و همش با خودم میگم چرا اونموقع ها خودمو به خاطره اون اذیت کردم...(درسته سخته ولی خب تو نباید خودتو به خاطره این موضوع اذیت کنی)سعی کن باهاش خوش باشی و زیاد سره این موضوع بش گیر نده که چرا با اونا صمیمی تره...بعضی موقع ها هم پسرا یا دخترا یی که خیلی با هم صمیمی اند تو دوره ی نوجوانی به این خاطر از هم دور میشن که فاصله ی فکریشون یه دفعه فرق میکنه....چون تو تو یه سنی هستی که دوره ی تغییراته...مثلا بعضی پسرا زودتر بزرگ میشن و بعضیا دیرتر...(از لحاظه فکری و...)واسه همین ناخاسته از هم دورتر میشن و ممکنه چند سال بعدش دوباره مثله روزه اول باهم صمیمی شن...پس نگران نباش
